Gecenin bir vaktinde günün yorgunluğunu atar halde buluyorum kendimi. Uyku ile aram hiç iyi olmadı zaten. Ama beden dinlenmek istiyor zaman zaman. Kahve , sessizlik ve hiç bitmeyen düşüncelerim baş başa oturuyoruz işte. Yarın gene yoğun bir tempo olacak ama olsun varsın olsun. Zaten köşemize çekilmek öldürmüyor mu bizi. Her şeyi bir kenara bırakıp kaçmak ya da saklanmak değil ki çözüm.
Birileri bir şeyleri alıp veremiyorken , egolarıyla ya da kompleksleriyle sizin hayatınıza var olmaya çalıştıkça dönüp arkanızı yürüyün gidin oradan, o düşüncelerden. Karşınızdakinin algıları egosuyla ya da kompleksiyle sarıp sarmalanmışsa onu bu düğümden kurtaracak kişi siz olmayacaksınız. Okumak, yazmak, dinlemek, anlatmak, susmak, üretmek.......Bunun gibi sayısız olgu ruhumu besledikçe ben ayakta duracak, direnecek , devam edecek gücü bulacağım zaten. Bu arada bu bir meydan okuma falan değil. Birine meydan okuyarak harcayacak vaktim yok benim. Sadece benim penceremden gördüklerim hepsi bu...
Gece sabaha kavuşacak ve önce yapılacak işler sıralanacak. Yetişenler tamamlanacak. Sonra ruhumuzu zenginleştirmeye bırakacağız kendimizi. Paylaştıkça çoğalacak , umut ettikçe yeşerecek güzel duygular, fikirlerle devam edeceğiz.
